تور چابهار | تور لحظه آخری چابهار | بلیط هواپیما چابهار

کوههای مریخی یا کوههای مینیاتوری چابهار

در حدود 40 تا 50 کیلومتری شهر زیبای چابهار که به  سمت بندر گواتر میروید ، کوه هایی در سمت چپ جاده نمایان می شوند که به کوه های مینیاتوری یا مریخی چابهار معروفند. این کوه ها بر اثر فرسایش سریع باد و باران بوجود آمده اند که در این حالت مهلتی برای رویش گیاهان باقی نمی گذارند ، و باعث بوجود آمدن این شکل از کوهها شده است و یکی از پدیده های جذاب و کم نظیر زمین شناسی در کل دنیا به شمار می روند.

این پدیده طبیعی یکی از زیباترین جاده ها و مناظر طبیعی استان سیستان و بلوچستان به وجود آید که هنر و علم خدای مهربان رو میتوانید از نزدیک ببینید و دهان به تعجب باز میشود،ولی متاسفانه به دلیل عدم معرفی، کمتر مورد بازدید قرار گرفته اند. کوه های مریخی منظری از کوه های کره ماه را برای انسان تداعی می کند و جنس رسوبی آنها و همچنین فرسایش خاص کوه ها موجب ایجاد شیارها و تراش های زیبایی شده که گویی نقاشی ماهر آنها رابه تصویر کشیده است. مدل این کوه ها چاک چاک هست، شکل های نامانوس داشته و پوشش گیاهی ندارند، به خاطر غیرعادی بودن، در سال های اخیر در میان گردشگران، به کوه های مریخی شهرت یافته اند.

تالاب لیپار چابهار

تالاب لیپار چابهار که به تالاب صورتی نیز موسوم است و به این نام میشناسندش ، از مناطق زیبا و طبیعی منطقه است که با چشم‌اندازی فوق‌العاده در 15 کیلومتری شرق چابهار در نزدیکی روستای رمین و در مسیر جاده ساحلی چابهار- گواتر قرار گرفته است. رویش گونه‌های بلوط و گزنه در آب صحنه فوق‌العاده زیبایی خلق نموده که نمونه آن در ایران کمتر دیده می‌شود و یک منظره بسیار بسیار زیبا و خاصی را ایجاد کرده است. وجود پرندگانی چون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسکن، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، زیبایی این منطقه را دوچندان نموده است. علاوه بر این در این منطقه پنبه‌های وحشی می‌روید که مردم منطقه از آن تشک و بالشت تهیه می‌کنند.

کنار این تالاب دشتار قرار دارد که اهالی منطقه به آن عروس نیز می‌گویند. دشتار در زبان بلوچی به دختران جوانی گفته می‌شود که هنوز ازدواج نکرده‌اند. دلیل این نامگذاری، زیبایی منطقه و درختان سرسبز آن است.وجود پلانكتون‌های گیاهی زیاد در منطقه (۹۰ درصد پلانكتون‌های گیاهی در این حوزه یافت می‌شوند)، وفور مواد آلی و معدنی كه از طریق رودخانه‌ها و خورهای متصل به خلیج به این حوزه هدایت می‌شوند، باعث افزایش زیاد تولید بیولوژیكی در بعضی از فصول سال خواهد شد.

به طوری كه این عوامل به همراه جریانات دریایی حاصل از طوفان‌های مونسون كه از ویژگی‌های منحصربهفرد حوزه اقیانوسی دریای عمان است، موجب افزایش بیش از حد تعداد پلانكتون‌های گیاهی در ماه‌های بعد از فصل مونسون (از اواسط خرداد تا اواسط شهریور ) می‌شود، این تعداد در آذرماه به حداكثر میزان خود می‌رسد.

درخت انجیر معابد چابهار

درخت انجیر معابد چابهار معروف است که  سر به آسمان میکشد از بالا به سمت زمین بر می گردد و مجددا در خاک فرو می رود و از جای آنها ساقه دیگری بیرون می آید به همین علت است که تنه درخت حالتی خاص و تکه تکه داشته بسیار دیدنی ، متفاوت و خاص است. انجیر معابد درختانی با قدمتی عموما بالای 100 سال است که پوستی صاف و خاکستری با برگ های بزرگ و ساده داشته و میوه ای نارنجی رنگ تقریبا به درشتی فندق از لابه لای برگ هایشان چشمک می زند و چشمان شما را مسحور میکنند.

عصاره پوست این درخت به عنوان دهان شویه برای کم کردن دندان درد یا قوی سازی لثه ها و نیز برای درمان اسهال، اسهال خونی، سوزاک و زخم معده کاربرد دارد و عطاری های معروف چابهار از آن استفاده زیادی میکنند. برگ‌ها و شاخه‌های جوان مسهل بوده و در درمان بیماری‌های پوستی به کار می‌روند. جالب است بدانید انجیر معابد از نظر تقدس و قدمت در سراسر جهان بی رقیب است و درختی بسیار معروف در سایر کشورهای آسیای شرقی میباشد، این درخت از جمله دراز عمرترین درختان می‌باشد.

ساختمان تلگراف خانه انگلیسیها

تلگراف خانه انگلیسیها یکی از قدیمی ترین تلگراف خانه هایی است که در ایران ساخته شد و کار کرد. این بنا به عنوان اولین مرکز تجاری کمپانی هند شرقی در بندر جاسک ایران ساخته شد که بعدها به تلگراف خانه تبدیل شد و به همین اسم نزد همه مشهور میباشد.ساختمان تلگرافخانه قدیمی ترین بنای مدرن و از ساختمان های سنگی منطقه چابهاره که توسط انگلیسی ها اواخر دوران قاجار در سال ۱۸۶۴ میلادی برای بهتر شدن اوضاع دریانوردی، تجارت و ایجاد ارتباط بین هند، گواتر، جاسک و بندر عباس و در اصل کشور ایران بنا شد. این بنا ،ساختمانی به اسم”بنلگو” با ویژگی های معماری نواحی گرمسیریه که رواق هلالی دور تا دور ساختمان نشون دهنده این موضوع هست و با دیدن آن حس و حال آن معماری ها رو به شما میدهد.

بنای تلگرافخانه از معدود بناهاییه که در زمان حکومت قاجار در این بندر ساخته شد، بنایی دوطبقه که الوارهای چوبی کف اتاق ها، راه پله ها و پاگردها رو نقش داده و سقف ها با پوششی از تیرهای چوبی استحکام یافته و هنوز هم پابرجا میباشد.جالب است بدانید این اثر تاریخی جزو فهرست آثار ملی ما میباشد.

بازار مدرن منطقه آزاد چابهار

این مجتمع تجاری یکی از مراکز خرید پر رونق منطقه آزاد چابهار هست.در چابهار می توانید پتو با قیمت مناسب،چای و خوراکی های خارجی مثل انواع شکلات،نسکافه، ترشی، زیتون و… را با قیمت خیلی ارزان و مناسب بخرید. همچنین شما می توانید لوازم آرایشی، اسپری مام، عطر و ادکلن هم به قیمت خیلی خوب بخرید. منطقه آزاد چابهار شش مجتمع تجاری لوکس دارد. لوازم برقی، پتو  را از صالحیار بخرید.وسایل زنانه مثل صندل های مجلسی و گوشی موبایل و لوازم آرایشی را از صدف بخرید،چای ، مواد غذایی ، ظروف غذا را از فردوس و  تیس بخرید. همین طور چمپل های مردانه (صندل های مردانه) را می توانید از بازار سنتی (بلوک بازار، دکه بازار) خریداری کنید. شما می توانید پارچه های خیلی خوبی هم بخرید. چابهار پر است از پارچه سرا. انواع پارچه های لباسی، مانتو، لباس مجلسی.

سواحل شنی چابهار

چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی ایران و سرزمین موج و مرجان واقع در قلب مَکُّرانِ بلوچستان و در فاصله 645 کیلومتری جنوب زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان از 2 شهر به نام های چابهار و نگور، سه بخش مرکزی، دشتیاری و پلان، 6 دهستان و 438 روستا تشکیل شده است.بخش اعظمی از این شهر در کنار ساحل قرار گرفته است و این تنها ساحلی از ایران است که به دریای عمان راه دارد.

خوشبختانه با توجه به کیفیت ساحل در منطقه مکران و همچنین ویژگی‌های فیزیکی و چشم‌انداز ظاهری ساحل و نیز با توجه به وجود امنیت زیاد برای گردشگران، این منطقه ظرفیت‌های فراوانی برای توسعه گردشگری دارد.سواحل شنی چابهار یکی از معروفترین سواحل در آن منطقه میباشد و لذت راه رفتن بر روی شنهای آن تکرار نشدنی میباشد.

پل جویی اصفهان

پل جویی یکی دیگر از پل های شهر تاریخی و زیبای اصفهان می باشد که به دستور شاه عباس دوم، به منظور ارتباط باغ های سلطنتی در ساحل شمالی و جنوبی زاینده رود، در سال 1065 هجری قمری ساخته شده است. این پل بین پل خواجو و سی و سه پل قرار گرفته است.

از آنجایی که یک جوی باریک بر روی پل قرار دارد به آن پل جویی گفته می شود و گاهی اوقات به اشتباه به نام پل چوبی خوانده می شود در حالی که در بنای آن، اصلا از چوب استفاده نشده است. به دلیل مجاورت این پل با هفت کاخ از کاخ های سلطنتی عصر شاه عباس دوم، پل هفت دست نیز نام داشته و برخی نام اصلی آن را پل سعادت‌آباد می دادند. از طرفی به دلیل آنکه در بخش شرقی و غربی این پل، آب رودخانه بر روی هم انباشته می‌شده و به گونه دریاچه‌ای در می‌آمد، به آن پل دریاچه نیز می‌گفته‌اند.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه پل جویی کلیک کنید.

پل خواجو

پل خواجو یا پل شاهی در انتهای جنوبی خیابان خواجو و بر روی رودخانه زاینده رود قرار گرفته است. این پل بر روی ویرانه های پلی به نام پل حسن بیک که مربوط به دوره تیموری بوده، به  دستور شاه عباس دوم ساخته شده است.

این پل تاریخی عناوین بسیاری دارد. به سبب قرار گرفتن در محله خواجو، به پل خواجو معروف است. اما به دلیل اینکه در راه تکیه بابا رکن الدین، عارف مشهور نیز قرار داشته، به نام پل بابا رکن الدین نیز خوانده می شود. از طرفی چون شالوده پل در زمان حسن بیک ترکمان ریخته شده است به پل حسن آباد نیز شهرت داشته و باز به علت آنکه مسافران شیراز از روی این پل عبور می کردند به پل شیراز نیز نامیده شده است.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه پل خواجو کلیک کنید.

چهار باغ عباسی

در اواخر قرن شانزدهم میلادی و در زمان حکومت شاه عباس اول خیابانی بین دروازه دولت و سی و سه پل بنا گردیده که به چهار باغ عباسی معروف است. این خیابان تاریخی به همراه چهار باغ بالا  در شهر زیبای اصفهان ساخته شده است. در گذشته یک جوی آب از میان این خیابان تا زاینده رود جاری بوده که در محل تقاطع‌ خیابان ها به حوض‌هایی که بدین منظور ساخته شده بودند، می‌ریخته‌ است.

یک مسیر خاص نیز برای افراد سواره در این خیابان تعیین شده بود. همچنین در اطراف آن، باغ‌ هایی قرار داشت که در بین امرا به منظور ساخت عمارت تقسیم شده بود، اما مردم عادی نیز می‌توانستند از آنها استفاده کنند. سی و سه پل یا پل الله وردی خان، خیابان چهار باغ را به دو قسمت خیابان چهار باغ بالا و چهار باغ عباسی تقسیم می‌کرد و در اصل راه ارتباط بین این خیابان بوده‌ است.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه چهار باغ عباسی کلیک کنید.

سی و سه پل

سی و سه پل از معروفترین و زیباترین آثار تاریخی شهر زیبای اصفهان می باشد. این پل به دستور شاه عباس اول و با نظارت سردار معروف الله وردی خان و در ابتدای قرن یازدهم هجری قمری ساخته شده است. سی و سه پل به عنوان طولانی ترین پل زاینده رود دارای 300 متر طول و 14 متر عرض می باشد. شالوده آن با سنگ و آهک و بدنه آن با آجر و گچ ساخته شده  است. مساحت این پل را سیاحان انگلیسى چهار صد و نود یارد تعیین کرده‏ اند.

این پل در گذشته دارای چهل دهانه بوده که از همه آنها آب جاری بود، اما بعدها هفت دهانه آن گرفته شده و در حال حاضر ۳۳ دهانه دارد، به همین دلیل به 33 پل یا پل ۳۳ چشمه شهرت دارد. این پل تاریخی نیز مانند پل خواجو دارای عناوین گوناگونی است.

برای اطلاعت بیشتر روی کلمه سی و سه پل کلیک کنید.

عالی قاپو

کاخ عالى قاپو بزرگترین کاخى است که تا کنون در پایتخت یک حکومت قرار داشته و در اصل این کاخ در زمان صفویه از بهترین کاخ‌های دنیا محسوب می‌شده است و اثری ثبت شده بوده.

عالی قاپو نامی ترکی و به معنای سردر یا درگاه بلند می باشد. این کاخ در حقیقت مدخل و دروازه مرکزی تمامی قصرهایی بود که در دوران صفویه، در محدوده میدان نقش جهان ساخته شده بود. ساخت این بنا بیش از هفتاد سال طول کشیده و طی مراحل مختلف صورت گرفته است. اصل بنا در دوره شاه عباس اول احداث شده و بعد از آن طی ۵ مرحله معماری و در زمان جانشینان شاه عباس اول به خصوص شاه عباس دوم و شاه سلیمان، ساخت و ساز آن ادامه داشته و تکمیل شده است.

کاخ عالی قاپو دارای عناوین دیگری همچون علی قاپو، دولت خانه مبارکه نقش جهان و قصر دولت خانه نیز می باشد.

برای اطلاعات بشتر روی کلمه عالی قاپو کلیک کنید.

کلیسای وانک

کلیسای تاریخی وانک در ابتدای قرن هفدهم میلادی و در زمان شاه عباس صفوی در اراضی باغ زرشک، واقع در محله جلفای شهر اصفهان ساخته شده است. مشابه با مسجد جامع برای مسلمانان، کلیسای وانک نیز به زبان ارمنی همان کلیسای جامع نامیده می شود. این کلیسا کاملا مشابه با کلیسای سنت استپانوس جلفای آذربایجان ساخته شده است.

کلیسای وانک به نام‌های دیگری چون سن سور و آمنا پرکیچ نیز شهرت دارد. این کلیسا پس از 50 سال از تاریخ ابتدایی ساخت خود، توسعه یافته و به صورت امروزی درآمده است. ساختمان این بنا دارای گنبدی عظیم، دیوارهای بلند و طاق‌های زیبا می باشد. سقف و سطح داخل گنبد طلا کاری شده و دور تا دور آن توسط هنرمندان ارامنه، داستان خلقت آدم و حوا در قالب نقاشی، کشیده شده است.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه کلیسای وانک کلیک کنید

مدرسه چهار باغ

مدرسه چهار باغ به عنوان آخرین بنای با شکوه دوران صفویه در اصفهان شناخته می شود. این مدرسه به نام های مدرسه سلطانی و مدرسه مادر شاه نیز معروف است. این مدرسه در دوران آخرین پادشاه صفوی یعنی شاه سلطان حسین در اوایل قره دوازدهم هجری قمری ساخته شده است.

از آنجایی که این مدرسه چهار ایوانی در زمان شاه سلطان حسین ساخته شده است، به نام سلطانی خوانده می شود و از طرفی چون در خیابان چهار باغ واقع شده است، مدرسه چهار باغ نیز نام گرفته است. در عین حال به سبب آنکه مادر شاه سلطان حسین، چند کاروانسرا، بازار و سایر نهادهای اقتصادی را وقف آن کرده است، مدرسه مادر شاه نیز گفته می شود.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه مدرسه چهار باغ کلیک کنید.

مسجد امام

مهمترین مسجدی که در دوران صفویه در ایران و در میدان نقش جهان اصفهان ساخته شده است، مسجد شاه می باشد که به نام های مسجد جامع عباسی و مسجد سلطانی نیز شهرت داشت. در حال حاضر این به مسجد به مسجد امام تغییر نام یافته است. معمار این مسجد، استاد علی اکبر اصفهانی، ساخت مسجد را در اوایل قرن یازدهم هجری قمری آغاز کرده است. در سال 1047 هجری قمری و در زمان شاله سلیمان تزیین نهایی آن به پایان رسیده ‌است.

كتيبه سر در مسجد که با خط ثلث توسط استاد علي رضا عباسي نوشته شده است بیان می کند که شاه عباس اين مسجد را از مال خالص خود بنا كرده و ثواب آن را به روح جد اعظم خود شاه طهماسب، اهدا نموده است.

گنبد عظيم مسجد بیش از پنجاه متر ارتفاع دارد و ارتفاع مناره هاي داخل آن ۴۸ متر است. ارتفاع مناره هاي سر در آن نیز در ميدان امام ۴۲ متر می باشد.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه مسجد امام کلیک کنید.

مسجد شیخ لطف الله

به دستور شاه عباس اول و به دست معمار معروف، محمد رضا اصفهانی، در قسمت شرقی ميدان نقش جهان و روبروی کاخ عالی قاپو، مسجدی ساخته شده که به نام مسجد شهرت دارد. در دوران صفويه این مسجد به نام مسجد صدر و مسجد فتح الله نيز شهرت داشته است. زمانی که نقشه چهار باغ و باغ هزار جريب به مرحله اجرا درآمد، طرح اين مسجد نیز ريخته شد و در دورانی که معماری صفويه به شکوفايی رسيده بود مورد بهره برداری قرار گرفت.

از ویژگی هایی که باعث زیبایی و معروفیت مسجد شیخ لطف الله شده است، می توان به اندازه کوچک و هماهنگی آن با بناهای اطراف ميدان اشاره کرد. سردر زيبا و پر کار مسجد در سال ۱۰۱۲ هجری قمری به پايان رسيده است اما بقيه مسجد و تزئينات کاشي کاری آن تا سال ۱۰۲۸ هجری قمری ادامه داشته است. کتيبه سردر، که به خط ثلث بسيار زيبا با کاشی سفيد معرق بر زمينه لاجوردی نوشته شده است، سال ۱۰۱۲ و امضاء عليرضا عباسی، خوشنويس برجسته عهد صفویه را نشان می دهد.

برای اطلاعات بیشتر روی کلمه مسجد شیخ لطف الله کلیک کنید